สวัสดีครับ 🙏🏼 ผมชื่อนายวทัญญู กาวีวน หรือเรียกว่า “ครูเควิน” ก็ได้นะครับ ผมเป็นคนไทย เชื้อสายไทย แต่ผมมีความสนใจและหลงไหลในวัฒนธรรมจีน ดังนั้นผมจึงเริ่มศึกษาและเรียนภาษาจีนตั้งแต่มัธยมศึกษาตอนต้นชั้นปีที่ 2 ณ โรงเรียนหยินหลิ่ง ภายใต้การดูแลของรัฐบาลไต้หวันและสมาคมยูนนานแห่งประเทศไทย จากนั้นในปี 2016-2017 ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมโครงการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมของโครงการเอเอฟเอส (AFS) ณ จีนแผ่นดินไหญ่เป็นเวลา 10 เดือน หลังจากนั้นจึงได้กลับมายังประเทศไทย และศึกษาภาษาจีนต่อจนจบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายชั้นปีที่ 6 จากนั้นจึงได้รับคัดเลือกเข้าศึกษาต่อ ณ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ผมเคยผ่านการสอบการวัดระดับภาษาไทยระดับประเทศ หรือที่เรียกว่า GAT & 9 วิชาสามัญ ดังนั้นผมจึงมีความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับภาษาไทยเป็นอย่างดี อนึ่งด้วยการเป็นนักเรียนคนหนึ่งที่เริ่มเรียนภาษาต่างประเทศตั้งแต่อายุยังน้อย ดังนั้นผมจึงมีความเข้าใจถึงอุปนิสัย ทัศนคติ มุมมอง และความคิดของผู้ที่เรียนภาษา ผมจึงอยากนำเอาวัฒนธรรม ภาษา วิถีชีวิต และขนบธรรมเนียมของประเทศไทย เผยแพร่ให้ชาวต่างชาติ หรือผู้ที่สนใจในภาษาไทยได้เรียนรู้สิ่งเหล่านี้ไปพร้อมๆกัน ผ่านการเรียนภาษาไทยในชั้นเรียนของผม ดังนั้นนักเรียนจะไม่เพียงแค่ได้เรียนรู้ภาษาไทย แต่จักได้เรียนรู้ถึงความเป็นมาของภาษาไทย ความสวยงามและความเป็นเอกลักษณ์ที่โดดเด่นไม่เหมือนใครของภาษาไทย ผมจึงหวังว่านักเรียนจะได้รับความรู้ที่ผมพร้อมมอบให้ไม่มากก็น้อย ขอบคุณครับ • หลักสูตรภาษาไทยพื้นฐาน/ภาษาไทยเบื้องต้น 👉🏼 ๑. พยัญชนะ พยัญชนะไทยมี ๔๔ ดังนี้ ก ข ฃ ค ฅ ฆ ง จ ฉ ช ซ ฌ ญ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ด ต ถ ท ธ น บ ป ผ ฝ พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ศ ษ ส ห ฬ อ ฮ ๑.๒. พยัญชนะไทยมี ๒๑ เสียง ๑. ก ก ๒. ค ขฃคฅฆ ๓. ง ง ๔. จ จ ๕. ช ชฌฉ ๖. ซ ซสศษ ๗. ด ดฎ ๘. ต ตฏ ๙. ท ทธฑฒถฐ ๑๐. น นณ ๑๑. บ บ ๑๒. ป ป ๑๓. พ พภผ ๑๔. ฟ ฟฝ ๑๕. ม ม ๑๖. ย ยญ ๑๗. ร ร ๑๘. ล ลฬ ๑๙. ว ว ๒๐. ห หฮ ๒๑. อ อ พยัญชนะตัวสะกด ๑. แม่กก ออกเสียงสะกด ก ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ก ข ค ฆ เป็นตัวสะกด เช่น นก เลข โรค เมฆ ๒. แม่กด ออกเสียงสะกด ด ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ด ต ถ ท ธ ฎ ฏ ฐ ฒ จ ช ซ ศ ษ ส เป็นตัวสะกด เช่น เปิด จิต รถ บาท โกรธ กฎ ปรากฏ เท็จ บงกช ก๊าซ อากาศ พิเศษ โอกาส อิฐ ๓. แม่กบ ออกเสียงสะกด บ ซึ่งจะใช้พยัญชนะ บ ป พ ภ ฟ เป็นตัวสะกด เช่น ดาบ บาป ภาพ กราฟ โลภ ๔. แม่กน ออกเสียงสะกด น ซึ่งจะใช้พยัญชนะ น ร ญ ล ฬ เป็นตัวสะกด เช่น แขน คูณ บุญ อาหาร กล ปลาวาฬ ๕. แม่กง ออกเสียงสะกด ง ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ง เป็นตัวสะกด เช่น จริง วิ่ง ลิง สิงห์ พิง มุ่ง สั่ง ๖. แม่กม ออกเสียงสะกด ม ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ม เป็นตัวสะกด เช่น นม ดม ลม พรม สม ชิม ๗. แม่เกย ออกเสียงสะกด ย ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ย เป็นตัวสะกด เช่น ยาย เนย เคย เลย คุย ๘. แม่เกอว ออกเสียงสะกด ว ซึ่งจะใช้พยัญชนะ ว เป็นตัวสะกด เช่น สิว หิว วัว พยัญชนะควบกล้ำ นอกจากเสียงนั้นยังมีพยัญชนะควบกล้ำ พยัญชนะกล้ำคือพยัญชนะ 2 ตัวประสมสระเดียวกันมี ร ล ว แบ่งเป็น 2 ชนิด คือ • ควบกล้ำแท้ เป็นพยัญชนะควบกล้ำที่ออกเสียงพร้อมกันทั้ง 2 ตัว เช่น - ควบด้วย ร กรอบ กราบ เกรง ครอบครัว ตระเตรียม ปราบปราม แพรวพราว - ควบด้วย ล ไกล กลอง กลับ กลุ่ม กล้วย คลอนแคลน คลี่คลาย เปลี่ยนแปลง - ควบด้วย ว ไกว กวัดแกว่ง ขวนขวาย ขว้าง ขวาน ควาย • ควบกล้ำไม่แท้ เป็นพยัญชนะที่เขียนเหมือนควบกล้ำแท้ ร แต่ออกเสียงเพียงตัวเดียวเช่น ไซร้ จริง ทรัพย์ ทรุดโทรม แทรก ทราบ สร้าง สระ เศร้า แสร้ง ศรี อ่านว่า (ไซ้) (จิง) (ซับ) (ซุดโซม) (แซก) (ซาบ) (ส้าง) (สะ) (เส้า) (แส้ง) (สี) พยัญชนะอักษรนำ-อักษรตาม อักษรนำ คือ พยัญชนะ 2 ตัวเรียงกัน ประสมสระเดียว พยัญชนะตัวแรกของคำ แบ่งตามลักษณะการอ่านได้ 2 ชนิด คือ • อ่านออกเสียงร่วมกันสนิทเป็นพยางค์เดียวกัน เมื่อมีตัว ห และ ตัว อ เป็นอักษรนำ ตัวอย่างเช่น เมื่อมีตัว ห เป็นอักษรนำ เช่น หรู หรา หญ้า หญิง ใหญ่ เหลือ หลาย เหลว ไหล - หรู หรา – หรูหรา - ห อักษรสูง นำ ร อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห - หญ้า หญิง ใหญ่ – หยิง - ห อักษรสูง นำ ญ อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห - เหลือ หลาย เหลว ไหล – เหลือหลาย – ห อักษรสูง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห • เมื่อมีตัว อ เป็นอักษรนำ ย มี 4 คำ คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก - หย่า หยู่ หย่าง หยาก - อ อักษรกลาง นำ ย อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม อ • อ่านออกเสียงเป็น 2 พยางค์ โดยพยางค์แรกอ่านออกเสียงเหมือนมีสระ อะ ประสมอยู่กึ่งเสียง ส่วนพยางค์หลังอ่านตามสระที่ประสมอยู่ และอ่านออกเสียงวรรณยุกต์ตามพยัญชนะตัวแรก เช่น - จมูก จะ-หมูก จ อักษรสูง นำ ม อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห - สนอง สะ-หนอง ส อักษรสูง นำ น อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ห - ตลาด ตะ-หลาด ต อักษรกลาง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ต - สนาม สะ-หนาม ส อักษรสูง นำ น อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ส - ผลิต ผะ-หลิต ผ อักษรสูง นำ ล อักษรต่ำ ออกเสียงวรรณยุกต์ตาม ผ 👉🏼 ๒. ชนิดของคำ คำนาม คำนาม หมายถึง คำที่ใช้เรียกชื่อคน สัตว์ พืช สิ่งของ สภาพ ลักษณะ แบ่งออกเป็น ๕ ชนิด ๑. คำนามสามัญ (สามานยนาม) เป็นคำที่ใช้เรียกชื่อทั่วไป เช่น ครู นักเรียน โรงเรียน กีฬา ฯลฯ • นักเรียนเล่นกีฬา • ครูเตรียมสอน • โรงเรียนเปิดรับสมัครนักเรียน ๒. คำชื่อเฉพาะ (วิสามานยนาม) เป็นชื่อเฉพาะของคน สัตว์ พืช สิ่ง ของ สถานที่ เช่น คณิตศาสตร์ สตรีวิทยา งามจิต ฐิฑิมา ฯลฯ • โรงเรียนสตรีวิทยา เปิดเทอม • ฐิฑิมาสอบได้ที่ 1 ของชั้น ป.5 • ครูงามจิตสอนวิชาคณิตศาสตร์ ๓. คำนามรวมหมู่ (สมุหนาม) เป็นนามที่ใช้เรียกนามซึ่งอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม เป็นหมวดหมู่ เช่น คณะ กอง กลุ่ม หมู่ ฝูง โขลง พวก พรรค วง ฯลฯ • กองทหารกำลังออกรบ • ฝูนนกบินบนฟ้าจำนวนมาก • คณะครูไปอบรมต่างจังหวัด ๔. คำนิยมธรรม ( อาการนาม) คือคำนามที่ใช้ “การ” หรือ “ความ” นำหน้าคำกริยา และใช้ “ความ” นำหน้าคำวิเศษณ์ เช่น การเกิด การเดิน การวิ่ง การนอน ความรัก ความตาย ความคิด ความรู้ ความดี ความสุข ฯลฯ • พ่อแม่มีความรักที่บริสุทธิ์ • การนอนของเธอชั่งเรียบง่าย • ดูเธอมีความสุขที่ได้แต่งงาน ๕. คำลักษณนาม เป็นคำบอกลักษณะของนาม แบ่งย่อยได้ ๖ ชนิด ดังนี้ ๕.๑ ลักษณนามบอกชนิด เช่น • รูป ใช้กับ ภิกษุ สามเณร • เล่ม ใช้กับ หนังสือ เทียน • ใบ ใช้กับ หมอน หมวก ๕.๒ ลักษณนามบอกหมวดหมู่ เช่น • ฝูง ใช้กับ นก ปลา • กอง ใช้กับ ทหาร อิฐ ทราย ๕.๓ ลักษณนามบอกสัณฐาน เช่น • วง ใช้กับ แหวน วงกลม แตรวง • หลัง ใช้กับ เรือน มุ้ง • บาน ใช้กับ ประตู หน้าต่าง • แผ่น ใช้กับ กระดาษ กระเบื้อง ๕.๔ ลักษณนามบอกจำนวนและมาตรา เช่น • คู่ ใช้กับ รองเท้า ถุงเท้า ช้อนส้อม • โหล ใช้กับ ของที่รวมกันจำนวน ๑๒ ชิ้น เช่น สมุด แก้ว ๕.๕ ลักษณนามบอกอาการ เช่น • จับ ใช้กับ ขนมจีน • จีบ ใช้กับ พลู • มวน ใช้กับ บุหรี่ ๕.๖ ลักษณนามซ้ำชื่อ เช่น • เมือง ประเทศ ตำบล จังหวัด ทวีป ฯลฯ 👉🏼 ๓. การใช้คำ คำแทนเสียงต่างๆ ภาษาไทยมีรูปและเสียงพยัญชนะ สระ และวรรณยุกต์มาก สามารถนำมาใช้เขียนแทนเสียงต่าง ๆ เช่น เสียงอุทาน เสียงธรรมชาติ หรือเสียงคำพูด ในภาษาอื่นได้อย่างใกล้เคียง ดังนี้ ๑. ใช้แทนเสียงร้องของสัตว์ต่าง ๆ เช่น แมวร้องเหมียว ๆ ช้างร้องแปร๋น ๆ ๒. ใช้แทนเสียงดังของวัตถุ เช่น เสียงแตรดังปี้น ๆ เสียงนาฬิกาดังติ๊กต๊อก เสียงกลองดังตุ้ม ๆ ๓. ใช้แทนเสียงดังจากธรรมชาติ เช่น เสียงน้ำตกดังซู่ ๆ เสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยง ๆ เสียงฟ้าร้องดังครืน ๆ ๔. ใช้แทนเสียงอุทานของคน เช่น อุ๊ย! ว้าย! อ้าว! โอ๊ย! ๕. ใช้แทนเสียงเอื้อนของบทเพลง เช่น หน่อย นอย น้อย นอยนอย น้อย ๖. ใช้แทนเสียงที่มาจากภาษาอื่น เช่น ฟรี เจี๊ยะ โน้ต บะหมี่ เชิ้ต 👉🏼 ๔. ประโยค ส่วนประกอบของประโยค ประโยคประกอบด้วยส่วนสำคัญ ๒ ส่วน ดังนี้ - ภาคประธาน ประกอบด้วย ประธานและคำขยายประธาน - ภาคแสดง ประกอบด้วย กริยาและคำขยายกริยา นอกจากนี้ อาจมีกรรมและคำขยายกรรมด้วย การสร้างประโยคอาจให้ภาคประธานหรือภาคแสดงขึ้นต้นประโยคก็ได้ • ถ้าให้ภาคประธานขึ้นต้นประโยค เช่น - สมชายชอบหลับในเวลาเรียน - สุนัขของสมปองไล่กัดแมวอย่างดุร้าย • ถ้าให้ภาคแสดงขึ้นต้นประโยค เช่น - วิ่งเสร็จแล้ว อย่าเพิ่งรีบดื่มน้ำ - เดินจนเมื่อยขา เธอก็ยังไม่บ่น ประโยคที่ใช้ในการสื่อสารแบ่งเป็น 6 ชนิด ดังนี้ ๑. ประโยคบอกเล่า เป็นประโยคบอกว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เป็นการ แจ้งเรื่องราว บอกข่าวต่างๆ เช่น - ตาของข้าพเจ้ามีอาชีพทำไร่ทำนา - เมื่อช่างปั้นหม้อเสร็จก็นำไปแกะสลักลวดลาย และนำไปอบในเตาเผา - มีดาราคนหนึ่งยิงตัวตายในลิฟต์ ตำรวจสันนิษฐานว่าเป็นการฆาตกรรม ๒. ประโยคปฏิเสธ เป็นประโยคมีใจตรงข้ามกับประโยคบอกเล่า อันความไม่ตอบสนองต่อผู้ถาม มักใช้คำว่า ไม่ ไม่ได้ ไม่ใช่ มิได้ ประกอบในประโยค - ผมไม่ได้ขโมยยางลบเขาไปนะ - เธอไม่สามารถมากินข้าวกับผมได้ - ตาของผมเป็นนักธุรกิจ ไม่ใช่นักการเมือง ๓. ประโยคคำถาม เป็นประโยคที่ใจความ มักแสดงคำถามอยู่หน้าหรือหลังประโยค มี ๒ ชนิด ประโยคคำถามที่ต้องการคำตอบ มักใช้คำว่า อะไร ใด ไหน เมื่อไร อย่างไร เหตุใด เท่าใด อยู่หน้าหรือท้ายประโยคก็ได้ เช่น - ใครเป็นคนทำกับข้าวไว้ให้ - วันนี้กินอะไร - เราจะไปเชียงใหม่โดยการเดินทางแบบใด ประโยคคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบรับ หรือปฏิเสธ มักมีคำว่า หรือ หรือไม่ ไหม ท้ายประโยค เช่น - ยางลบก้อนนี้ของคุณหรือ - คุณไปกินข้าวกับผมได้หรือไม่ ๔. ประโยคคำสั่ง เป็นประโยคบอกให้ทำหรือไม่ให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มักจะละประธานไว้ ประโยคจะมี ๒ ลักษณะ คือ ประโยคสั่งให้ทำ มักใช้กริยาขึ้นต้นประโยค จะใช้คำว่า จง แต่หากมีประธานขึ้นต้นจะมีคำว่า ซิ นะ หน่อย ต่อท้ายประโยค เช่น - จงนั่งเร็วๆหน่อย - เธอพูดดีๆนะ - จงทำตามที่เธอสั่ง ประโยคห้าม หรือสั่งไม่ให้ทำ มักละประธาน และใช้คำว่า อย่า ห้าม ขึ้นต้นประโยค เช่น - อย่าเดินลัดสนาม - ห้ามทิ้งขยะลงชักโครก - ห้ามจับปลาฤดูวางไข่ ๕. ประโยคแสดงความต้องการ เป็นประโยคที่มีใจความแสดงความต้องการ อยากได้ อยากมี อยากเป็น มักมีความว่า ต้องการ ปรารถนา ประสงค์ อยู่ในประโยค เช่น - ฉันปรารถนาที่จะบินได้เหมือนนก - เเม่ต้องการให้ฉันเป็นเด็กดี - พ่อประสงค์ให้ฉันเรียนต่อในมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ๖ .ประโยคขอร้อง ชักชวน และอนุญาต เป็นประโยคมีใจความขอร้อง ชักชวน หรืออนุญาต อาจละประธานไว้ มักมีความว่า ซิ หน่อย นะ น่า อยู่ท้ายประโยค และมีความว่า โปรด กรุณา ช่วย วาน อยู่หน้าประโยค เช่น - โปรดอย่าส่งเสียงดังในห้องสมุด - เราออกไปเดินเล่นงานกาชาดกันดีกว่านะ - เธอเข้าไปเถอะนะ ผมได้ผ่านการสอบวัดระดับภาษาจีนระดับ 5 และการสอบวัดระดับการพูดภาษาจีน (ระดับกลาง) และได้ผ่านการสอบวัดระดับการสอบภาษาไทยระดับประเทศ ได้แก่ GAT 135/150 คะแนน และ 9 วิชาสามัญ ภาษาไทย 73/100 คะแนน หลังจากนั้นจึงได้รับเข้าศึกษาต่อระดับอุดมศึกษา และได้เรียนวิชาภาษาไทยระดับสูง เช่น การเขียนภาษาไทยในรูปแบบของบทความ หรือจดหมาย การฟังข่าวและเขียนสรุป หรือการอ่านบทความและเขียนสรุป เป็นต้น จากข้อมูลที่กล่าวมาข้างตน ผมจึงมีความยินดีอย่างยิ่งที่จะนำเอาความรู้เกี่ยวกับการเรียนภาษาไทยที่ถูกต้อง สอนให้แก่นักเรียนผู้ที่มีความสนใจและมีความมุมานะพยายามที่อยากเรียนภาษาไทยให้ประสบผลสำเร็จ การเรียนภาษาใดๆก็ตาม ช่วงแรกทุกคนย่อมประสบพบเจอกับความท้อแท้ และความกดดัน แต่นักเรียนจงเชื่อมั่นในตนเอง และตั้งใจเรียน มีวินัย ตั้งใจทำการบ้าน หมั่นทบทวนบทเรียนอยู่เสมอ เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว นักเรียนจะสามารถเป็นผู้ที่มีความรอบรู้เกี่ยวกับภาษาไทยและวัฒนธรรมไทยได้อย่างแน่นอน